به یاد حضرت امیرالمومنین علی (ع)

هنگامی که فرق علی ابن ابی طالب این تندیس حق و حقیقت با شمشیر جهل و جهالت شکافت و ما بدن علی ابن ابی طالب علیه السلام را از دست دادیم اما درس هایش را به خاک نسپردیم بدن شریفش به خاک رفت اما اندیشه و الگویش در مغز آدمیان ماند. ای عزیزان ای دینداران و ای دینمداران، هنگامی که شب ها وقت آزاد دارید به اطراف شهر بروید، خانه های فقرا را نگاه کنید، خانه هایی که از شدت فقر و نداری، درب خانه ندارند و یک پتوی پاره درب خانه شان است. می توانید یکی دوبار به بهزیستی تشریف ببرید و با مسوولین آنجا کمی مشورت کنید و از نیت های خیرخواهانه تان سخن بگوئید و آنها نیز شما را راهنمایی می کنند و در ان جی او ها شرکت کنید، گروه های مردم نهاد که هم به خود یاری می دهند و هم به دیگران و در این راه تجربه ها می آموزید و یاد می گیرید چگونه درست کمک کنید. بله الگوی علی ابن ابی طالب پیش روی شماست ببینید و عمل نمائید. او شب ها نان جلوی خانه های فقرا می گذاشت. آرام در را می زد و می رفت. از شب گردی های علی ابن ابی طالب الگو بگیرید. البته عرض کردم که اول باید شناسائی کنید و خودتان در دایره امنیت باشید. الحمد لله الان ما نیازمند به نان، به آن معنای کلمه نداریم. اما می توانید شام ببرید. فرزندتان را همراه خود ببرید که روش های شما را ببیند و یاد بگیرد و شیعه و پیرو علی ابن ابی طالب باشد نه فقط بر بدن از دست رفته ی او گریه کند بلکه فکر علی ابن ابی طالب را عمل کند.

اینگونه است که علی ابن ابی طالب ها زنده اند. اگر او فقط و فقط پول در صندوق بیندازد و فقط با دستگاه خودپرداز پول صدقه را به حساب جائی بریزد، او معنا و مفاهیم واقعی کمک کردن را یاد نخواهد گرفت عزیزان. بنده از زحمات کلیه ی مسوولین کشور تشکر می کنم که وقت شان در جلسات مهم و مذاکرات و تصمیم گیری های کلان است اما برای شب هم حتی شده هفته ای یک ساعت برنامه ای داشته باشند زیرا وقتی استاندار یا شهردار که همچون علی ابن ابی طالب شب ها در کوچه های فقیر نشین کوفه قدم می زد، چنین حرکت های زیبایی کنند آنوقت می توانیم از ثروتمندان محترم شهرهایمان انتظارهای بهتری هم داشته باشیم و حتی به آنها هم نیازی نباشد و بالأخره کار خوب را از یکدیگر یاد می گیرند و ایده پردازی هم می کنند و بهتر و بهتر خواهد شد. بنده به آینده خوش بین هستم.

در پایان این مقاله شما را دعوت می کنم به ترجمه ی چند آیه ی آخر سوره مدثرکه گفتگوی بین اهل بهشت و اهل جهنم است و ببینید که اهل جهنم چه جواب می دهند: اهل بهشت از اهل جهنم می پرسند:

چه چيز شما را به دوزخ وارد ساخت‏؟!) «42» مى‏گويند: (ما از نمازگزاران نبوديم‏، «43» و اطعام مستمند نمى‏كرديم‏، «44» و پيوسته با اهل باطل همنشين و همصدا بوديم‏، «45» و همواره روز جزا را انكار مى‏كرديم‏، «46» تا زمانى كه مرگ ما فرا رسيد!) «47» از اين رو شفاعت شفاعت‏كنندگان به حال آنها سودى نمى‏بخشد. «48» چرا آنها از تذكّر روى گردانند؟! «49» گويى گورخرانى رميده‏اند، «50» كه از [مقابل‏] شيرى فرار كرده‏اند! «51» بلكه هر كدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه‏اى [از سوى خدا] براى او فرستاده شود! «52» چنين نيست كه آنان مى‏گويند، بلكه آنها از آخرت نمى‏ترسند! «53» چنين نيست كه آنها مى‏گويند، آن [قرآن‏] يك تذكّر و يادآورى است‏! «54» هر كس بخواهد از آن پند مى‏گيرد؛ «55» و هيچ كس پند نمى‏گيرد مگر اينكه خدا بخواهد؛ او اهل تقوا و اهل آمرزش است‏! «56»

ملاحظه فرمودید که اطعام مسکین نکردن ما را به جهنم می فرستد

و پيوسته با اهل باطل همنشين و همصدا بوديم‏: همین که شب ها همه اش پای ماهواره هستیم همنشینی و همصدایی با چه کسانی است؟

از اين رو شفاعت شفاعت‏كنندگان به حال آنها سودى نمى‏بخشد. «48»

بله وقتی که غذا به مسکینان نمی دهیم و همه اش پای ماهواره نشستیم همین است که باعث می شود شفاعت نه پیامبر و نه امام حسین و نه امام رضا و نه حتی امام زمان حتی دیگر به ما سودی نبخشد و به ما کمک نکند. 

چرا آنها از تذكّر روى گردانند؟! «49»

این آیه هم به این معناست اگر کسی ما را تذکر بدهد و دعوت به اطعام به مساکین و دوری از ... کند روی مان را برمی گردانیم. به راه خودمان می رویم و خوشمان نمی آید.

موفق و سرافراز باشید.

نظرات شما عزیزان:

مرودشت سیتی

ساعت9:19---6 شهريور 1396

[وب سایت]

متشکرم

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: